Triggerpoint-therapie
Triggerpoints (knopen in spieren) zijn de oorzaak van veel pijnklachten (oa Myofaciale pijnklachten).
Er wordt vaak gedacht dat de oorzaak van pijn altijd op dezelfde plaats ligt als de pijn zelf. Dat is niet zo. Tijdens een consult onderzoek ik altijd of uw klachten mede veroorzaakt worden door Triggerpoints.
Als Triggerpointcoach® leer ik u hoe u deze met zelfmassage kunt weg masseren. Over het algemeen zijn een tot vijf sessies voldoende om u met de zelfbehandeling te ondersteunen. Dit kan in combinatie met behandelingen in de praktijk.
Samen met FSM is dit heel succesvol vooral wanneer er ook nog andere klachten zoals slijtage en ontstekingen of een whiplash meespelen.
Een aanpak waarbij we samen iets aan de klacht doen geeft het snelst resultaat en geeft inzicht in eigen functioneren. Dit helpt om te zorgen dat de klachten weer in de toekomst niet terugkomen.
De geschiedenis van triggerpoints “knopen in spieren” is niet nieuw, maar de relatie tussen deze verkrampingen en pijn in een specifiek uitstralingsgebied is voor het eerst grondig onderzocht en in kaart gebracht in door Dokter Jannett Travel en David Simons. Hun wetenschappelijk standaardwerk over Triggerpoints en Myofaciale pijnklachten werd na veertig jaar minutieus onderzoek in 1983 gepubliceerd. Het is de basis van het overzichtelijke zelfhulpboek dat door Clair Davies werd geschreven.
Triggerpoints veroorzaken hoofdpijn, pijn in nek en kaak, pijn in de onderrug, tennisarmen en carpaaltunnel syndromen. Ze zijn de bron van de pijn in gewrichten, zoals de schouder, pols, heup, knie en enkel, die zo vaak wordt aangezien voor artritis, tendinitis, bursitis, en letsel aan de gewrichtsbanden. Ze veroorzaken ook andersoortige symptomen, zoals duizeligheid, oorpijn, sinusitis, misselijkheid, maagzuur, hartritmestoornissen, pijn aan de geslachtsdelen en gevoelloosheid in handen en voeten.
Zelfs fibromyalgie kan zijn oorsprong hebben in Triggerpoints.
Gelukkig komen de symptomen die door triggerpoints worden veroorzaakt voor in voorspelbare patronen. Als je weet waar je zoeken moet, zijn triggerpoints gemakkelijk te vinden en uit te schakelen. Het systeem van zelfmassage, dat in het Handboek Triggerpoint-therapie wordt gepresenteerd, biedt vaak in enkele minuten verlichting. De meeste problemen kunnen in drie tot tien dagen worden opgelost. Zelfs langdurig chronische klachten kunnen in minder dan anderhalve maand aanzienlijke verbetering te zien geven. Een triggerpointcoach kan u hi
erbij helpen.
De fysiologie van een triggerpoint
Het deel van een spiervezel dat de feitelijke contractie verzorgt is een microscopisch kleine eenheid die sarcomeer wordt genoemd. Een sarcomeer trekt zich samen als zijn twee delen bij elkaar komen en zich als vingers in elkaar vouwen. In je spieren moeten miljoenen sarcomeren zich samentrekken om ook maar de geringste beweging te veroorzaken. Een triggerpoint bestaat als te sterk gestimuleerde sarcomeren chemisch niet langer in staat zijn hun samengetrokken toestand te verlaten.
Normaal gesproken werken de sarcomeren als kleine pompjes. Ze trekken zich samen en ontspannen om het bloed, dat in hun metabolische behoeften voorziet, door de capillairen te laten circuleren. Als de sarcomeren in een triggerpoint hun contractie vasthouden, stopt in feite de bloedcirculatie in het betreffende gebied. Het gebrek aan zuurstof en de ophoping van afvalstoffen irriteren het triggerpoint. Het triggerpoint reageert op deze noodtoestand met het versturen van pijnsignalen.
De massage van het triggerpoint spoelt het weefsel schoon en helpt de vastgelopen sarcomeren in het triggerpoint weer los te komen. Door direct op de triggerpoints te werken, is massage de veiligste, meest natuurlijke en meest effectieve vorm van pijntherapie
De amerikaanse artsen Janet Travell en David Simons zeggen in hun veelgeprezen medische standaardwerk, Myofascial Pain and Dysfunction: The Trigger Point Manual dat uitstralende pijn, of afgeleide pijn, het kenmerkende symptoom is van een myofasciaal triggerpoint. Meestal voelt men het als een diepe doordringende pijn, al kan de pijn door een beweging heel stekend worden. Afgeleide myofasciale pijn kan net zo intens en ondraaglijk zijn als pijn van welke andere oorzaak ook.
Enkele veel voorkomende voorbeelden van afgeleide pijn zijn: pijn in hoofd en holtes, pijn in de nek, waardoor je je hoofd niet kunt draaien. Maar ook pijn in kaak, oor, of keel kunnen het gevolg zijn van afgeleide pijn. Nog een voorbeeld is de verlammende pijn in je zij die je krijgt als je te hard hebt gelopen.
Pijnlijke benen en voeten en verzwikte enkels zijn eveneens voorbeelden van afgeleide pijn. Bij stijfheid en pijn in een gewricht zou u in eerste instantie altijd eerst moeten denken aan mogelijke triggerpoints in nabij gelegen spieren die verrekt zijn of overbelast Pijn in gewrichten als de knokkels, polsen, ellebogen, schouders, knieën en heupen, zijn vrijwel altijd niets ernstigers dan afgeleide pijn, afkomstig van myofasciale triggerpoints.
Bij bepaalde spieren is de aanwezigheid van afgeleide pijn eenvoudig aan te tonen door zoveel druk te geven op een triggerpoint dat het pijnlijk genoeg is om (een deel van) zijn patroon van afgeleide pijn te reproduceren. Het is wat lastiger uit te leggen waarom pijn überhaupt wordt afgeleid.
Onderzoek naar afgeleide pijn is moeilijk, omdat de mechanismen van het menselijk zenuwstelsel zo onvoorstelbaar klein zijn. De kleine electrochemische impulsen in de zenuwen kunnen tot op zekere hoogte worden ontdekt en gemeten, maar niet erg nauwkeurig. Bovendien zijn er ethische grenzen waar het gaat om experimenten met pijn, of het nu om mensen gaat of om dieren. Wetenschappers hebben niettemin een aantal vooronderstellingen geponeerd over hoe het kan dat pijn wordt afgeleid van de plaats waar het ontstaat.
De meest acceptabele theorie over afgeleide pijn is dat de pijnsignalen in de leidingen van je zenuwstelsel door elkaar worden gehaald. Het is bekend dat zintuigelijke informatie, die uit verschillende bronnen afkomstig is, samenkomt in een enkele neuron (zenuwcel) in de ruggengraat, waar het wordt samengevoegd en aangepast, voordat het wordt doorgestuurd naar de hersenen. Onder dit soort omstandigheden kan het mogelijk zijn dat het ene electrische signaal het andere beïnvloedt, wat tot gevolg heeft dat het niet duidelijk is waar de signalen vandaan komen.
Oppervlakkig gezien lijkt dit op een ontwerpfout, maar de afleiding van pijn komt te regelmatig voor om een ongelukkig toeval te kunnen zijn. Afgeleide pijn ontstaat bij iedereen in heel voorspelbare patronen, en kent slechts geringe variaties. Het ligt voor de hand te veronderstellen dat er aan het afleiden van pijn een functioneel voordeel kleeft. Het is opvallend dat afgeleide pijn heel vaak in of bij een gewricht voorkomt, zodat de pijn je er eerder toe zal brengen je bezigheden of omstandigheden die de pijn veroorzaakten, te veranderen.
Gelukkig is het niet nodig om te begrijpen waarom triggerpoints hun pijn naar een andere plaats afleiden. U hoeft slechts te weten dat het zo werkt. Als je eenmaal een tijdje met afgeleide pijn hebt gewerkt, krijg je er vanzelf een zekere handigheid in en wordt het opmerkelijk eenvoudig om jezelf te behandelen.
Bron. http://www.triggerpointboek.nl
